Αποστολίδης, Ηρακλής

(Πύργος [σημερινή Μπουργκάς], Βουλγαρία 1893 – 1970).Δημοσιογράφος και λόγιος, διευθυντής της Εθνικής Βιβλιοθήκης (1945-59). Φοίτησε στο γυμνάσιο Αδριανούπολης, στη Σχολή Γλωσσών και Εμπορίου της Κωνσταντινούπολης και, αργότερα, στο Βαρβάκειο της Αθήνας. Στην Κωνσταντινούπολη, σε νεαρή ακόμη ηλικία, πήρε μέρος στους κοινωνικούς αγώνες της εποχής, συμμετέχοντας στην ίδρυση του σοσιαλιστικού κόμματος και αναπτύσσοντας έντονη συνδικαλιστική δραστηριότητα εξαιτίας της οποίας απελάθηκε. Στην Αθήνα ίδρυσε μαζί με άλλους το πρώτο ελληνικό σοσιαλιστικό κόμμα και εξέδωσε την εφημερίδα Άμυνα (1920). Ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία και υπήρξε ένας από τους ιδρυτές της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών. Συνεργάστηκε με πολλές εφημερίδες. Από το 1926 έως το 1934 ανέλαβε τη γραμματεία της σύνταξης της Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας, διευθύνοντας παράλληλα και το περιοδικό της. To 1933 κυκλοφόρησε την Ανθολογία της νεοελληνικής ποίησης, που άσκησε σημαντική επίδραση στη διαμόρφωση της νεότερης ποιητικής ευαισθησίας. Την ποιητική του ανθολογία συμπλήρωσε μεταπολεμικά με την έκδοση ανθολογίας διηγήματος με τον τίτλο Το Διήγημαανθολογημένο (3 τόμοι, Αθήνα 1953-60). Το 1952 ίδρυσε το περιοδικό Τα Νέα Ελληνικά (1952, 1957, 1965-67), από τις στήλες του οποίου, παράλληλα με την υπόλοιπη ύλη, ασκήθηκε έντονη κριτική στα συμπτώματα της νεοελληνικής πνευματικής ζωής. Εκτός από την πλούσια αρθρογραφία του, δημοσίευσε και τα ανθολογικά έργα Συμπληρώματα στην ανθολογία (Αθήνα 1959), Το άλλο στην ανθολογία (Αθήνα 1964), καθώς και τα Ενάριθμα (Αθήνα 1967), Υστερόγραφα (Αθήνα 1968) και Τελευταία (Αθήνα 1968), με αφορισμούς και αποφθέγματα του συγγραφέα.